Jerzy Nowosielski fragment "Uwag malarza o nonkonformizmie"

Jako malarza - rzeczywistość zewnętrzna - człowiek, kształt człowieka interesują mnie od tego momentu , kiedy uświadomię sobie, że mogą stać się punktem wyjścia do przekształceń. Nie znaczy to by stanowiły pretekst do namalowania obrazu, pretekst do rozwinięcia kombinacji formalnych i kolorystycznych. Nie. Mają pozostać sobą, więcej, stać się jeszcze bardziej sobą mocą tej dziwnej zdolności do metamorfozy, do przekształcania i mnożenia ich cech własnych, do przetwarzania ich własnej zawartości i wzbogacenia jej zawartości o dowolną ilość nowych i nieoczekiwanych składników.

I dopiero kiedy uzyskam możność takiego traktowania przedmiotu, jak gdyby przekonuje się o jego naprawdę silnym, naprawdę trwałym istnieniu. Więcej, ze świadomości mojej znika ów dziwny niepokój związany z poczuciem przemijania i płynności najróżniejszych zjawisk świata zewnętrznego. Wydaje mi się że taka malarska mistyfikacja przyswaja dla mnie świat rzeczy i ludzi w sposób absolutny niezmienny i wieczny"